സര്‍പ്പഗന്ധം

"സുഹൃത്തുക്കളെ പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖന്‍ ഇപ്പോഴും കോഴിക്കൂട്ടില്‍ തന്നെയാണ്..! ഫണം വിരുത്തിയാടി വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അതങ്ങിനെ കോഴിക്കൂട്ടില്‍ തങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്... ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ നേരം സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു.ഇനി രാത്രിയും ഇരുട്ടും വരും. ഇരുട്ടില്‍ അത് പതുങ്ങിയിറങ്ങി എങ്ങോട്ടും നീങ്ങുവാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ട്. ഒരു പക്ഷേ വീടിനകത്തേയ്ക്കുതന്നെ പതുങ്ങിക്കയറിയേക്കാം....  അപകടമാണ്.... അതിനെ കൊല്ലേണ്ടിയിരിക്കുന്നു... പക്ഷേ എങ്ങിനെ കൊല്ലും ?, ആരു കൊല്ലും...? സഹായത്തിന് ആരെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കില്‍ എനിക്കുതന്നെ.... പക്ഷേ ആരു സഹായിക്കും... ?" ...........

പുലര്‍ച്ചക്ക് വല്ലാത്ത പരിഭ്രമത്തോടെയും ഭയത്തോടെയും അവള്‍ എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തുകയായിരുന്നു.....

ഞാനാവട്ടെ പുലര്‍കാല സ്വപ്നങ്ങളുടെ താഴ്വരയില്‍, എല്ലാ പിരിമുറുക്കങ്ങളും അയഞ്ഞ്, ഒരു പൊങ്ങുതടിപോലെ......

അപ്പോഴാണ് അത്യന്തം പരിഭ്രമത്തോടെ അവള്‍ എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തിയത്.


വീണുടഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നതാഴ്വരയെക്കുറിച്ചുള്ള നഷ്ടബോധത്തോടെയും, വീണ്ടും പിരിമുറുക്കങ്ങളുടേയും ദുരനുഭവങ്ങളുടേയും ഒരു പകല്‍ കൂടി ആവര്‍ത്തിക്കുവാന്‍ പോവുകയാണല്ലോ എന്ന നടുക്കുന്ന ചിന്തയോടെയും ഞാന്‍ കോഴിക്കൂട്ടിനരികിലേക്ക്  ചെന്നു.


പാമ്പ് ഫണം വിരുത്തി കോഴിക്കൂട്ടില്‍ കിടന്നു ചീറ്റുകയാണ്. ഭയചകിതരായ കോഴികള്‍ കൂടിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടി കൊക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.


എന്തുചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഞാന്‍ പകച്ചു നില്‍ക്കുന്നതിനിടയില്‍ അവള്‍ എന്റെ സുഹൃത്ത് രാമകൃഷ്ണന് ഫോണ്‍ ചെയ്തു.


" ഉടന്‍ വരാം"  അവന്‍ പറഞ്ഞു.,  "കുട്ടികളേയും കൂട്ടണം. അവരിതുവരെ മൂര്‍ഖന്‍ പാമ്പുകളെ അതിന്റെ ഒറിജിനല്‍ സെറ്റിങ്ങില്‍ കണ്ടിട്ടില്ല" .


-അൽപ്പസമയത്തിനുള്ളില്‍ രാമകൃഷ്ണനും, ഭാര്യ  ബീനയും കുട്ടികളും വന്നു.


"വണ്ടര്‍ഫുള്‍ !!" എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കുട്ടികള്‍ കോഴിക്കൂട്ടിലേക്ക് ചെറിയ കല്ലുകള്‍ എടുത്തെറിഞ്ഞ് പാമ്പിന്റെ കോപത്തോടെയുള്ള ചീറ്റലും ഇളക്കങ്ങളും ആസ്വദിച്ചു. "ഹൊറിബിള്‍ ഏന്‍ഡ് ഡെയ്ഞ്ചറസ് " എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന്റെ ഭാര്യ അവരെ വിലക്കി.


പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖന്‍ ഇപ്പോഴും ഫണം വിരിച്ച് ആടുകയാണ്. പാവം കോഴികളാവട്ടെ  പുറത്തേക്കു നോക്കി നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...


"സഹായിക്കണം..  സഹായിക്കണം.."  ഞാന്‍ രാമകൃഷ്ണനോടും വിവരം കേട്ടറിഞ്ഞ് എത്തിയ അയല്‍ക്കാരോടും പറഞ്ഞു.


ഞാന്‍ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധിയില്‍ സഹതാപം പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ എന്റെ ചുറ്റും കൂടി.


"തീര്‍ച്ചയായും,  നിങ്ങള്‍ വല്ലാത്തൊരു പ്രതിസന്ധിയിലാണ് " അവര്‍ പറഞ്ഞു


ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ട് ചില ചെറുപ്പക്കാര്‍ നീളമുള്ള കോലുകൊണ്ട് കോഴിക്കൂട്ടിലേക്ക് കുത്തിനോക്കി. അപ്പോള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ച കോപത്തോടെ കോലിനു നേരെ കുതിച്ചു ചാടുകയും ആഞ്ഞു കൊത്താന്‍ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സര്‍പ്പവീര്യം കണ്ട്  അവര്‍ കൈകൊട്ടി ചിരിച്ചു.


"പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖനാണ്.ഭയങ്കര വിഷമുള്ള ഇനമാണ്.... എന്റെ ചെറുപ്പകാലത്ത് ഇരുതലയുള്ള ഒരു പുല്ലാഞ്ഞിമൂര്‍ഖന്‍ ഇഴഞ്ഞു വന്ന് ....!" എന്നോടു സഹതാപം പ്രകടിപ്പിക്കുവാന്‍ വന്ന അടുത്ത വീട്ടിലെ കാരണവര്‍ വെറ്റില മുറുക്കിക്കൊണ്ട് തന്റെ ചുറ്റും കൂടിയ സംഘത്തോടു വിവരിക്കുകയാണ്.


“ഇതു ശീതരക്ത ജീവിയാണ്. ചൂടുകാലാവസ്ഥയിലാണ് പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നത് " പ്രൊഫസര്‍ എന്നു വട്ടപ്പേരുള്ള കേളുനായനാര്‍ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു.


"സഹായിക്കണേ...!?"  ഞാന്‍ സ്വരം കഴിയുന്നത്ര ദയനീയമാക്കിക്കൊണ്ട് അവരോട് പറഞ്ഞു. "എന്റെ കുടുംബം...  എന്റെ കോഴികള്‍...."


ഇപ്പോള്‍ സമയം ഉച്ചയോടടുത്തിരിക്കുന്നു.രാവിലെ വന്നവര്‍ ഓരോരുത്തരായി പിന്‍വാങ്ങുകയും പകരം പുതിയ ആളുകള്‍ വന്നെത്തുകയും ചെയ്തു.അവരെല്ലാം എന്നോട് അനുകമ്പയുള്ള ഒരു ഭാവം കണ്ണുകളില്‍ നിറച്ച് അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു.


-'പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖന്‍, അത് ഇണചേരുന്ന വിധം, അതിന്റെ വിഷത്തിന്റെ കാഠിന്യം, അത് നേരിടുന്ന പ്രശ്നങ്ങള്‍, വംശനാശം, പരിസ്ഥിതി, മണ്ണൊലിപ്പ്, കടല്‍ ഭിത്തി, കോഴികള്‍, കോഴിക്കാട്ടം, ജൈവവളം, കാര്‍ഷിക സംസ്കൃതി, പോത്തിന്‍ ദ്രാവകം ...!' എന്നിങ്ങനെ നിരവധി വിഷയങ്ങള്‍ അവര്‍ കോഴിക്കൂടിനു ചുറ്റും നടന്നു ചര്‍ച്ച ചെയ്തു.


"സഹായിക്കണേ .... " ഞാന്‍ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന സംഘങ്ങളോട് വിലപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.


"ആദ്യമഴക്ക് അവ കൂട്ടത്തോടെ പുറത്തിറങ്ങും ". കൊല്ലന്‍ ശങ്കരന്‍ എന്നെ മാറ്റി നിര്‍ത്തി സ്വകാര്യമായി  പറഞ്ഞു. "ഞാനൊരിക്കല്‍ ആദ്യമഴ പെയ്ത ദിവസം പാടിച്ചേരിക്കാവിനപ്പുറത്തുള്ള മലഞ്ചരിവില്‍ വെച്ച് അതു കണ്ടിട്ടുണ്ട് ". അവന്‍ പറഞ്ഞു. "അവ നൂറു കണക്കിനുണ്ടായിരുന്നു. പുതുമഴയില്‍ കുതിര്‍ന്ന മണ്ണിന്റെ മണം നുകര്‍ന്ന് ഇണചേരാനുള്ള വര്‍ദ്ധിച്ച കൊതിയോടെ അവ മലഞ്ചരിവിലെ മാളങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്നു... പിന്നെ ഉടലുകള്‍ തമ്മില്‍  പുളഞ്ഞ്, ചുറ്റിയാടി പുതുമഴത്തുള്ളികളില്‍ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന്...... "


"എന്നാല്‍ എന്നെ ഒന്നു സഹായിച്ചു കൂടെ ?"  ഇത്രയും നേരം സ്വകാര്യം പറഞ്ഞതിന്റെ അടുപ്പം കൊണ്ട്  ഞാനപ്പോള്‍  അവനോട് ചോദിച്ചു.


അതോടെ താനൊരു നാടന്‍ തോക്കിന്റെ പണിപ്പുരയിലാണെന്നു പറഞ്ഞ് അവന്‍ തിരക്കിട്ട് ഓടിപ്പോയി.


"സഹായിക്കണേ..." ഞാന്‍  വീണ്ടും നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു............


സുഹൃത്തുക്കളെ പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖന്‍ ഇപ്പോഴും കോഴിക്കൂട്ടില്‍ തന്നെ.ഫണം വിരുത്തിയാടി വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്.....


ഇപ്പോള്‍ നേരം സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു. ഇനി രാത്രി, ഇരുട്ട് .....?


ഞാനെന്തു ചെയ്യും.. ?


രാമകൃഷ്ണന് ഫോണ്‍ ചെയ്താലോ ....
അടുത്ത വീട്ടിലെ കാരണവരേയോ,
പ്രൊഫസര്‍  കേളു നായനാരേയോ,
കൊല്ലന്‍ ശങ്കരനേയോ വിളിച്ചാലോ.....


ഞാനെന്തു ചെയ്യും ?


അപ്പോഴും പുല്ലാഞ്ഞി മൂര്‍ഖന്‍....!!