ചില്ലുജാലകം

                    അരുണാഭമായ  ആകാശത്തെക്കുറിച്ച്  ഞാൻ  എന്റെ  മകളോട്  പറഞ്ഞു.

        

                    അവകൾക്കത്  മനസിലായതേയില്ല.....  പകരം അവളെന്നോട് ചില്ലുകൂട്ടിൽ  പുളക്കുന്ന  സ്വർണമത്സ്യങ്ങളെപ്പറ്റി  സംസാരിക്കുകയാണ്.

                   "നമ്മുടെ സ്വർണമത്സ്യങ്ങൾ ....!!"  അവൾ പറഞ്ഞു.    " തുടിക്കുന്ന അഴകോടെ  അവയതാ.,  സ്ഫടികപ്പാത്രത്തിലെ  ഓളങ്ങളിൽ  നീന്തിക്കളിച്ചും..., ചുഴികളിൽ  മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ടും.... ജലപ്പിശാചുകളുടേയും,  മുങ്ങൽ  വിദഗ്ദ്ധരുടേയും  കണ്ണുവെട്ടിച്ചും......!!"

                    - ഞാൻ  എന്താണ്  പറയുക ?! 

                    - അരുണാഭമായ ആകാശം.,  മഴവില്ലിന്റെ  വർണമേളനം., നിലാവ്.,  പൊയ്കയുടെ  സ്വച്ഛതയിലൂടെ  പുളയ്ക്കുന്ന  പരൽ മീനുകൾ.....  ഇതൊന്നും  ഇവൾക്ക്  മനസിലാവുന്നതേയില്ലല്ലോ...  പകരം  ഇവൾ ചില്ലുകൂട്ടിലെ  സ്വർണമത്സ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും,  ചായംതേച്ച  തകര അഴികൾക്കുള്ളിലെ  ഇരുമ്പുദണ്ഡുകളിൽ  പാറിയിരിക്കുന്ന സ്നേഹപ്പക്ഷികളെക്കുറിച്ചും,  ദുരന്തവാഹികളായ വിമാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും  മാത്രം  ആലോചിക്കുകയും  മനസിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നല്ലോ... ?!

                      "മോളേ ...."   - ഞാൻ  വിളിച്ചു.

                     "അച്ഛന്റെ മോളിതാ...." – അവൾ  വിളികേട്ടു

                      " നമുക്കു  സ്നേഹപ്പക്ഷികളെ  അപരാഹ്നവെയിലിന്റെ സൌമ്യതയിലേയ്ക്ക്  തുറന്നുവിടാം...  സ്വർണമത്സ്യങ്ങളെ  കടലിന്റെ നീലവിതാനത്തിലേക്ക്  പറഞ്ഞയക്കാം....."

                      - അവൾക്ക്  ഒട്ടും  ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത  കാര്യമായിരുന്നു  ഞാൻ പറഞ്ഞത്.

                      “ ഈ  അച്ഛന്  യാതൊരു  സൌന്ദര്യബോധവുമില്ല ..”  അവൾ പരിഭവിച്ചു. മുഖം ഇരുണ്ടു.

                   - വേണ്ട  അവളെ  വെറുതേ  ചൊടിപ്പിക്കേണ്ട....

                      " നമ്മളിതാ  അവയ്ക്ക്  ആഹാരം  കൊടുക്കാൻ  പോവുന്നു.....  " അവളുടെ  പരിഭവം  മാറ്റാനായി ഞാൻ  പറഞ്ഞു.   ഫ്ലാറ്റിലെ  വാച്ച്മേൻ വെങ്കിടാദ്രിയെക്കൊണ്ട്  ഇന്നലെയും  അവൾ  ഫിഷ്ഫുഡും,  ലൌബേഡ്സ് ഗ്രാന്യൂൾസും   വാങ്ങിപ്പിച്ചിരുന്നു.

                      കൌതുകത്തോടെയും  പ്രസരിപ്പോടെയും  ഞങ്ങൾ  സ്നേഹപ്പക്ഷികൾക്ക്  ടിന്നിലടച്ച്  സീൽ  ചെയ്തുകൊണ്ടുവന്ന  തിന കൊടുത്തു. സ്വർണമത്സ്യങ്ങൾക്ക്  നൃത്തം  ചെയ്യുന്ന  മയിലുകളുടെ മുദ്ര ചാർത്തിയ  ബിസ്ക്കറ്റുകൾ  നൽകി.

                     - നേരം അന്തിമയങ്ങി…….

                      പ്രാചീനമായ   ഗോത്രതാളങ്ങളുടെ  വിശുദ്ധസ്മൃതിയിലേക്ക്  സിന്തസൈസറുകളുടെ  ചടുലതയും  റോക്സംഗീതത്തിന്റെ  അലകളും മേളിക്കുന്ന  മായികമായൊരു  ഉറക്കുപാട്ട്   സി.ഡി പ്ലെയറിൽ  കേട്ടുകൊണ്ട്  അവൾ   ഉറങ്ങി.……

                    - ഇപ്പോൾ  അവൾ  നല്ല ഉറക്കമാണ്.

                     പാതിരാക്കിളി  ചിലക്കുന്നുവോ..... - ഞാൻ  ചെവിടോർത്തു.,  നദിയുടെ  ഹർഷോന്മാദത്തിലൂടെ   വണികസംഘങ്ങളുടെ  കെട്ടുവള്ളങ്ങൾ യാത്രയാകുന്നുവോ.... - ഞാൻ ഒരു തോണിപ്പാട്ടിന്റെ ഈരടികൾ കേൾക്കുവാൻ  കൊതിച്ചു.,   നിലാവുദിച്ചുവോ..... - ഞാൻ  ജാലകത്തിന്റെ ചില്ലുപാളികളിലേയ്ക്ക  നോക്കി., പാലപൂത്തുവോ..... - ഞാൻ ചില്ലുജാലകം  തുറന്നു.,

                     പുറത്ത്  പിച്ചും പേയുമായി  ഉറങ്ങുന്ന ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ നഗരമുറങ്ങുന്നു…,  വിദുരസ്ഥലികളിൽനിന്ന്  അവ്യക്തമായ ഇരമ്പലുകൾ, രോദനങ്ങൾ..... അപരിചിതങ്ങളായ ഗന്ധങ്ങൾ ഒഴുകിവരുന്ന ചൂടുള്ള  നഗരവായു….

                    ഫ്ലാറ്റിന്റെ  ഇത്രയും  ഉയരെനിന്നുള്ള  കാഴ്ചയിൽ  താഴെ റോഡിൽ  നിയോൺ  വിളക്കുകളും  അതു പടർത്തുന്ന  മഞ്ഞളിപ്പും  ഉറക്കം  തൂങ്ങുന്നതു  കാണാം .......
      

                    ഒരു പെൺകുട്ടിയതാ  വിളക്കുകാലിനരികിൽ  ഇരുളിന്റെയും നിഴലുകളുടെയും  തടങ്ങളിൽ  നിന്ന്  പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട്  പരുങ്ങി നിൽക്കുന്നു..! അവ്യക്തമായേ   അവളെ   കാണാനാവുന്നുള്ളു – എന്റെ  മകളുടെ  അതേ പ്രായം,  അതേ വസ്ത്രം,  അതേ ഭാവം,  അതേ മുഖം....!

                   വേവുന്ന  നെഞ്ചോടെ ഞാൻ  വീണ്ടും  ജനലഴികളിലൂടെ  താഴോട്ടു നോക്കവെ…

                 - നിയോൺ  വിളക്കുകളുടെ  മഞ്ഞളിപ്പിലൂടെയും, നിഴലുകളിലൂടെയും  നീങ്ങാൻ  തുടങ്ങുന്ന ഒരു റിക്ഷാവണ്ടിയിൽ  തിളങ്ങുന്ന  സിൽക്കുകുപ്പായമിട്ട  തടിച്ചു  കുള്ളനായ,  ഒരു മനുഷ്യനോടൊപ്പം  തമാശകൾ  പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചും,  മുട്ടിയുരുമ്മിയും അവൾ   അതാ.....